Een korte les in Australische geografie (die misschien beter al in de vorige post had gestaan, maar goed, beter laat dan nooit nog): vertrekkende vanuit Sydney, kom je als je noordwaarts langs de kust van de desbetreffende staat New South Wales rijdt, opeenvolgend – en volkomen zoals je logischerwijze zou verwachten – de South Coast, dan de Central Coast en dan de North Coast tegen, om dan de staat Queensland binnen te rijden. Hier moet je dan eerst de Gold Coast doorkruisen en uiteindelijk, na ongeveer duizend kilometer achter de kiezen, sta je met je voorwielen in Brisbane.
In dit verhaal bevinden we ons min of meer in de streek van de North Coast. Na het doorkruisen van enkele weinig tot redelijk interessante kustdorpjes en natuurgebieden onder een bij wijlen weer erg zonnig gesternte, waanden wij ons in Port Mcquarie even met een beboterd gat in de zevende hemel. Er werd ons een soort kraslot in de handen geduwd en na wat gekras en gewriemel met een dollar waren wij – hoera, tsjingboem! – plotsklaps duizend dollar rijker. Vijftien seconden later was onze bonzende euforie al wat getemperd toen bleek dat we een Australisch getrouwd koppel moesten zijn (naast nog enkele andere voorwaarden) en dat we onze prachtige beloning pas konden opeisen na aandachtig naar anderhalf uur uitleg te gaan luisteren over een soort luxe-vakantie-model waar we dan indien het ons wat leek vrijwillig in konden participeren.
Een dik kwartier later hadden we een bijna aan de voorwaarden voldoend koppel gevonden om de winst mee te delen, maar hun helemaal (!) aan de voorwaarden voldoende ouders waren jammer genoeg niet geïnteresseerd.
Nog een tijdje – na wat extra informatie in te winnen bij de organisatie – later, bleek dat onze prijs niet per sé duizend dollar was, maar ook een vakantie (met de organisatie) kon zijn, ter waarde van duizend dollar of een flatscreen tv van zevenhonderd dollar. Wie van de drie het werd, mocht je pas te voorschijn krassen nadat je naar de uitleg was gaan luisteren.
Even helder reflecteren bracht ons tot de conclusie dat de kans uiterst groot was (laat ons zeggen zo’n 99,9 keer van de 100) dat de vakantie als winnaar uit de bus zou komen, omdat dat de enige prijs was waar de organisatie zelf iets aan had (enkel de accommodatie werd betaald, er werd dan meteen maar liefst 200 dollar boekingskosten aangerekend, …) en samen met het onbetrouwbare kantoortje en dito grietje achter de balie, werd het ons duidelijk dat het allemaal een beetje een louche bedoening was.
Op dat moment besloten we onze pogingen om een geschikt koppel te vinden waarmee we het op een akkoordje konden gooien, stop te zetten en enkele dagen later is ons winnende lot (na stevig te moeten aandringen met behulp van lucifer en aansteker) in rook opgegaan – geen mens die ooit zal weten wat er nu exact te winnen viel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten