Min of meer in het midden van het Noordeiland, van noord naar zuid, liggen twee aardplaten gezellig tegen mekaar aan te schurken en omdat deze breuklijn plaatselijk aan de dunne kant is, doen zich op die plekken fascinerende fenomenen voor.
Rotorua is zo’n plek en staat daarom synoniem voor geisers, warmwaterbronnen, modderpoelen en de aangenaam (ahum!) in de neus prikkelende, okselfrisse geur van rotte eieren (voortgebracht door zwaveldampen).
Met een figuurlijke wasknijper op de neus begaven wij ons op geothermisch geladen terrein om er de vulkanische activiteit met eigen ogen te gaan bewonderen. Niet alleen zwavel, maar ook andere mineralen als arsenicum, ijzeroxide en mangaan komen aan de oppervlakte piepen en kleuren het bij momenten onwereldse landschap. Als je dit combineert met de hitte die opstijgt uit de bodem, de zwartgeblakerde struiken en de dampende holen alom, hoeft het niet te verbazen dat de namen van de plekken vaak verwijzen naar de duivel en de hel. Vooral bij de ‘Champagne Pool’ (we geven het toe, qua naam is de verwijzing naar de onderwereld hier ver zoek) moet je niet lang staan dromen om je satanische taferelen voor de geest te halen vol verloren zielen die zachtjes worden gaargekookt voor een duister avondmaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten