18-10 Een, twee, drie, stappen!

We klaagden er al eerder over, en terecht, want sinds ons vertrek uit Perth is mooi weer niet bepaald onze beste bondgenoot geweest. Ook in South-Australia bleek het – wij citeren uit het gevarieerde aanbod van de u welbekende Sabine Hagedoren – fris, bewolkt met regelmatig kans op buien.
Ondanks dit alles stonden er enkele dagen van buitenshuis natuurvertier op het programma. Op dag één bracht het Dutchman Stern NP (niet voor de eerste, maar wel voor de laatste keer: NP staat voor National Park) ons een adembenemende (zowel letterlijk als figuurlijk) wandeltocht van iets meer dan 8 km vol paarse veldbloemen, kronkelige bomen en luierende kangoeroes, plus twee knotsgekke berggeitjes en een paar pijlsnelle konijnen.
Die avond zagen wij op de weg voor het eerst geen dode maar springlevende kangoeroes, al stond hun hoofd er schijnbaar meer naar om bij de platgereden eerste categorie te belanden, dan om in het rijk der verende buideldieren te blijven vertoeven.
Even verderop ligt het Flinders Ranges NP, waar we de Wilpena Pound introkken, een gigantisch ovaalvorming natuurlijk bassin (een soort krater, maar dat mag je hier niet gezegd hebben) dat gebruikt werd als kant-en-klare omheinde schapenweide en graanboerderij, tot een zondvloed op een dag roet in het eten kwam gooien en het werk van tien jaar om het gebied toegankelijk te maken voor paard en kar teniet deed.
Bij wijze van drie-op-een-rij begonnen we in Mount Remarkable NP opnieuw aan een avontuurlijke stap in de wereld langsheen de Alligator Gorge, die met eindeloos geduld al eeuwenlang wordt uitgesleten door een voor de gelegenheid (en door de uitgebreide regenval van de voorbije dagen en weken) gezwollen rivier. Onszelf een weg banend van rotsige oever naar rotsige oever, stapstenen bijleggend om geen natte voeten te oogsten, klimmend en klauterend langs de druipende rotswanden, kwamen we voor een onoverbrugbare hindernis te staan ter hoogte van ‘de Narrows’ (de Engtes), een kloof van slechts een meter breed, waar het water dieper stond dan onze benen lang zijn.
Rechtsomkeer maken was de enige oplossing, en na (ditmaal iets gezwinder door de vrijgemaakte baan) een nieuwe portie steentje-springen en teentje-wringen waren we weer bij af, klaar met Moedertje Natuur, klaar voor de volgende grote stad: Adelaide.


uw geografisch verduidelijkende vriend: de kaart!




Dutchman Stern - wilde kangoeroes


Dutchman Stern - woeste berggeiten



Dutchman Stern - waanzinnige afgronden


Dutchman Stern - wonderlijke bloemperken


tussendoor een bevlogen zonsondergang...


en een onbevlogen ochtend


Flinders Ranges - een overdreven snel in mekaar gedraaid panorama van de Wilpena Pound







Mount Remarkable - een vervaarlijk slipperige riviertocht