Hanne en Bart Down Under: 03-10 AQWA

Dit weekend zijn wij gaan onderwaterwereldwonderen. Samen met Ryan en Jess trokken we naar AQWA, het staatsaquarium van West Australië, waar een overzicht wordt gegeven van alles wat zwemt en zwiebelt in de blauwe wateren van de westkust.
Vermits wij zelf al enkele keren in gepaste kledij in die wateren hebben gesparteld, zagen wij af en toe diertjes die we ook al in het wild hadden gespot, maar over het algemeen konden wij ons opperbest verbazen. Zo was er een hele sectie gewijd aan ‘gevaarlijke vissen’, gaande van dodelijke pijlstaartroggen, kleine hapgrage vissen en knotsgekke rariteiten zoals de draakvis, die erg veel weg heeft van een verdwaald zeewier.
In de kwallensectie moesten we goed turen naar de doorzichtige rakkers, die blijkbaar niet echt goed kunnen zwemmen, maar zich door de stroming heen en weer laten zwiepen. Het zien er dan ook maar magere beestjes uit en op de gevoelige plaat komen ze er steevast uit als in een röntgenfoto.
Daarna liepen we via een glazen tunnel over de bodem van een groot aquarium waar haaien, gigantische roggen en zeeschildpadden langs je neus en over je hoofd heen glijden alsof je een zandkorrel op de oceaanbodem bent.
In het volgende gedeelte draaide die situatie helemaal om, want daar hing jong en oud wijdbeens over de rand van de ‘aanraakvijver’ heen, de handen stevig in het water. Je kan er kleine roggen (klein is relatief, want ze zijn pakweg een halve meter lang), even ‘kleine’ hondshaaivissen aaien en tussendoor wat zeekomkommers en –sterren in de poten knijpen. Vreemd genoeg voelen al deze schubbige en glad ogende beesten niet aan zoals ze eruitzien, maar lijkt hun huid gemaakt van grof en harig schuurpapier.
Met kinderlijke tegengoesting trokken wij onze handen terug en doopten dezen daarna onder de kraan om ze flink schoon te schrobben alvorens we weer koers zetten naar de gekende, bovengrondse mensenwereld, waar de lucht ondertussen lichtgrijs was, de weg nog steeds licht krommend en het licht al bijna donker.