De speciën die u weer wat dichter bij het uitsterven brengt als u als een drieste dolleman het gazon kortwiekt, of als u tegen honderddertig kilometer per uur (sneller mag écht niet, lieve mensen) op de Autoroute du Soleil insecten verzamelt op uw grille, zijn volgens ons niet-biologen amper in reëel gevaar, in tegenstelling tot sommige van de meer dan twaalfduizend verschillende variëteiten aan veldbloemen die in deze tijd van het jaar een van West Australiës grootste natuurlijke publiekstrekkers vormen.
Ter ere van al deze geuren en kleuren die spontaan de knop opsteken, vindt gedurende heel de maand september een batterij aan activiteiten plaats in de botanische tuin van Kings Park, onder het mom van het jaarlijkse Perth Wildflower Festival: workshops, exhibities, geleide natuurwandelingen, bloemenmarktjes en dergelijke meer, op een heuvel met zicht op het stadscentrum.
Voeg daar nog een portie live muziek aan toe en u begrijpt dat wij ons comfortabel neergezette achterwerk uit de sofa verhieven en diezelfde bibs een dik halfuur later weer neerplantten op het (doldriest gekortwiekt) frisgroene gras van Kings Park. De zon scheen, de bloemen bloeiden welig, de muziek waaierde vrolijk over de weide. Een waarlijk familiegebeuren (het was bovendien ook vaderdag die dag), menig gezin was dus zwaar bepakt naar Kings Park afgezakt. Dekentjes werden gespreid voor de pick-nick, guitig dartelende kinderen dansten en dolden in het rond, meer dan eens werd er een uiltje geknapt.
Wij voelden ons (slechts gewapend met een half gevuld flesje water) na een tijdje niet meer helemaal op de juiste plaats, trakteerden onze hongerige maag kermisgewijs op een hot-dog en maakten ons niet lang daarna weer uit de voeten, lichtjes bijgebruind, met als volgende bestemming de bovenvermelde zitbank.
De bloemen...
de weide...
de zichten...
De artiesten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten