Beste lezers, diep begaan met het lot van het thuisfront, kunnen wij ons niet zonder slag of stoot het vooruitzicht laten ontnemen terug te keren naar ‘het land België’. Vermits wij tijdens ons hersenloze werk met de voor de hand liggende oplossing van het probleem voor de pinnen kwamen, brengt deze aflevering u geen nieuws over wat hier gebeurt, maar een kopie van wat verguld en verzegeld ook aan ons staatshoofd werd bezorgd. Ziehier.
Majesteit,
het gaat niet goed met ons land, maar dat weet u. De reden van deze brief is dan ook niet om u er nog eens even extra met de neus op te duwen, maar om een mogelijke oplossing aan te reiken.
Wij bevinden ons – al zeggen we het zelf – momenteel in een ietwat ongewone maar daarom niet oninteressante positie om de Belgische situatie te beoordelen: ver ver weg, maar vooral: ondersteboven. Een aparte kijk dus.
Pas weken na datum zullen wij vernemen dat men op wonderbaarlijk Belgische wijze via een toegift op een licht afgezwakt compromis overeengekomen is een federale regering te vormen. U, te midden van alle commotie, wordt daarentegen voortdurend belaagd in het koninklijk paleis.
Gezien de ondertussen vertrouwd geworden impasse, lijkt ons nu het goede moment om de Belgische situatie eens simpelweg op zijn kop te zetten. Geen politiek meer. De toekomst van België ligt niet in de handen van de kiezer. De kiezer kleurt een van de bolletjes op de hem voorgeschotelde lijst, nadat hij met zichzelf bewust of onbewust compromissen heeft moeten sluiten; om dan met lede ogen de verkozenen mekaar te lijf te zien gaan met straffe stoten, sterke taal en slapeloze nachten vol strategieën om het land te splitsen. Neen, de toekomst van België ligt niet in de politiek, beste vorst, maar in onze onbereikte dromen.
Wat wij Belgen vele malen méér nodig hebben dan een premier, is iemand die we zelf zouden willen zijn. Iemand waarvoor wij onze nationale trots weer opdiepen, opblinken en fier als een gieter in de voortuin placeren, naast onze favoriete tuinkabouter, ons lichtgevende Rudolf-het-rendier en ons (doldriest gekortwiekt) gazonnetje. Iemand die we kunnen bejoelen voor wat hij of zij is: een Nationale Held. Twee graag, drie als het even kan.
Hoe ziet dat er uit, zo’n nationale held, waar vind je dat en wat moet dat kosten, vraagt u zich ondertussen af. Wel, wij weten het ook niet helemaal. Zeker is dat we het niet in de sport moeten gaan zoeken. Er zijn over de hele wereld geen Maradonna’s meer, geen Michael Jordans, geen Mohammed Ali’s, laat staan in België.
Op de wederopstanding van de Rode Duivels kunnen we niet wachten. Tommeke Boonen zal nooit op Merckxiaanse wijze de Tour winnen en Kim en Justine vertegenwoordigen ieder een andere helft van het land, dus daar schieten we niks mee op.
Artiesten dan? Brahim zal nooit een Michael Jackson worden, Natalia geen Madonna. Hugo Claus is niet meer en Jacques Brel is volgens de buitenwereld een Fransman. Zelfs de Grootste Belg aller tijden, Pater Damiaan, gelukkig stevig verankerd in ons collectief geheugen, past niet in het profiel.
De nationale held van tegenwoordig (dus ook die van de nabije toekomst) is iemand waar niet alleen wij, maar ook de rest van de wereld àlles over wil weten: de toekomst van België ligt in de showbizz.
Wat wij nodig hebben is een nieuwe Jean-Claude Van Damme, maar dan vol van talent, gladder van smoel en radder van tong.
Vergeet de preformateurs, beste sire. Roep Eric Van Looy, Jaco Van Dormael en de gebroeders Dardenne bij mekaar, duw hen op het eerste beste vliegtuig richting Hollywood en ontzeg hen de toegang tot ons land tot ze samen een meesterwerk hebben bekokstoofd, vol internationaal gewaardeerde Jan of Janine Decleirs in spe.
Wanneer wij dan als Belgen (want niemand ligt dan nog wakker van het feit of hij nu Vlaming of Waal is) massaal en broederlijk in het holst van de nacht voor ons tv-toestel hangen om dat bont allegaartje live ganse bergen Oscars te zien binnenrijven, kan u gerust op beide oren slapen zonder zorgen voor de toekomst.
Relatief gezien hoeft het dus allemaal niet te veel geld te kosten voor de staatskas, de nodige duwtjes in de rug op de juiste momenten, maken immers de man.
Graag horen wij van u, of lezen wij uw instemming binnen enkele maanden vanzelf wel hier in de plaatselijke krant.
Opperbeste groeten,
Hanne en Bart
ps. Als het u te ingewikkeld en tijdrovend lijkt om wereldsterren te creëren in luttele weken, rest er steeds nog ons onfeilbare ‘plan B’. Steek komisch duo David en Posh Beckham in een verhuisdoos, breng hen naar België en span hen voor onze kar met behulp van de snel-Belg-wet.
Alle aandacht zal op ons gericht zijn en België zal op de kaart staan, op dezelfde plek waar het altijd stond, maar dan tien keer zo gewééldig (zoals Eddy Wally het zou zeggen).
ps2. Iedereen die gehoopt had kortere berichten te krijgen, kan bij deze in een hoekje beginnen huilen.
Lap, ik kan dit weeral pointeren onder "opleiding niet CAD"
BeantwoordenVerwijderenDavy