Enfin, twee dagen waarop je na het kuisen van je huis, na het doen van inkopen voor de komende week en na het inhalen van alles wat je de voorbije week hebt moeten laten liggen, enkele uurtjes tijd hebt voor wat leuks.
Dat leuks was in ons geval een bezoek aan het Daisy Hill Koala Centre, een groot natuurreservaat waar vele koala’s in het wild dag in dag uit (jazeker, voor een koala is het nóóit weekend) eucalyptusbladeren zitten, hangen en kruipen te peuzelen. Geen pretje als je het ons vraagt, want zo’n eucalyptusblad is tamelijk toxisch.
Je zou denken dat ze liever iets anders eten, maar neen, taaie boombladeren vol met giftige stoffen zijn hun favoriete voedsel. De arme beestjes kunnen maar weinig van dat lekkers eten omdat ze anders al dat giftige materiaal niet verwerkt krijgen, en daardoor hebben ze niet genoeg energie om actief te wezen en brengen ze het grootste deel van hun dag al slapend door.
Die ingedommelde levensstijl draagt alleen maar bij tot hun schattigheid en verhoogt hun grijze pluchen aaibaarheidsfactor met hopen. Een koala ziet er nu eenmaal snoeziger uit dan het zachtste knuffelbeertje dat je op de kermis kan versieren, zelfs als je zijn klauwtjes om mee in de bomen te klimmen aan het werk hebt gezien.
Vermits koala’s solitaire dieren zijn is het niet zo evident er eentje in de vrije natuur te spotten, en die meevaller hebben we dan ook niet gehad, maar de twee licht getemde snoeshanen die we wél te zien kregen, maakten ons al meer dan gelukkig genoeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten