Nogmaals snel even putten uit al eerder verschenen leesvoer; wie had gedacht dat zelfs in een land waar het nooit echt durft te winteren, het in ‘de winter’ (en hier houdt het stelen weer op, want het gaat dit keer over iets anders) verdomd koud kan zijn eens de zon is verdwenen?
Die ‘koude’ is uiteraard zeer relatief, maar in huizen en tuinen zonder verwarming is het niet meer zo aangenaam toeven eens het kwik blijft hangen rond het dertien-graden peil. Gelukkig is er hier een open haard, is er wat hout in de buurt en spelen wij graag vuurtje stook. De brandmelder heeft wel – en echt zeer snel – laten horen dat hij niet zo’n fan was van de rookwolk die bij het eerste brandje de woonkamer vulde, maar dat was maar klein bier vergeleken met wat de possum er van dacht.
Jazeker, de possum. Wij hebben in eerdere berichten laten verstaan dat de possum in de badkamer vakkundig was verwijderd, maar over de possums die ’s nachts een robbertje vechten op het dak hadden we nog niets verteld, wegens dat er niet veel meer over te vertellen valt dan dat er ’s nachts soms possums een robbertje uitvechten op het dak en dat er daarbij af en toe eentje in de schoorsteen duikelt (hetgeen zeer persoonlijk werd ondervonden bij een rendez-vous met twee glimmende ogen in het donker tijdens een onbezorgd nachtelijk toiletbezoek).
Nu, op het moment dat de brandmelder was getemd – door te doen wat eigenlijk niet mag, namelijk hem zijn batterijen ontstelen –, begon er onderaan in de schoorsteen iets of iemand te kuchen en te hoesten. Iedereen (ondertussen zijn dat vijf personen: naast wij twee en het Duitse koppel ook nog een Deens meisje, Fie – spreek uit: Fie-je) keek de rest stomverbaasd aan.
Na nog wat meer gehoest, gekuch en ook geschuifel, werd het weer stil. Vermits de rook zich ondanks geopende ramen en deuren in de woonkamer bleef opstapelen, gingen we eens buiten kijken of de schoorsteen wel goed werkte, en wat bleek daar bovenop het dak te zitten om wat te bekomen? Een knoert van een possum, zoals je er nog nooit een hebt gezien (jullie toch niet, haha).
Gezwind wierpen wij nog een houtblok op het vuur en sindsdien heeft geen van ons nog last gehad van een loslopende buidelrat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten